Harrie

Tja, na enkele maanden in de opvang moet ik zeggen dat ik toch blij zal zijn als ik eindelijk mijn koffertje uit kan pakken in mijn nieuwe huis. Bij lieve, geduldige mensen. Want tot op heden is mijn leven niet helemaal over rozen gegaan. Ik kwam redelijk verfomfaaid binnen bij de opvang. En oh, wat ik een last van mijn ogen.  

Ik had entropion aan mijn linkeroog, een nare aandoening waarbij de oogleden naar binnen krullen en de haartjes constant over mijn oog schuren, dat deed erg veel pijn. En met mijn rechteroog kon ik helemaal niets zien, ik denk toch een beetje te lang doorgelopen met een flinke infectie/abces.  
Bij de opvang zijn gelukkig heel veel lieve mensen die mij graag beter willen maken. Dus hebben ze een actie opgezet om te sparen voor mijn dierenartsbezoekjes. Want de operaties voor mijn ogen waren natuurlijk wel duur. Hierop hebben heel veel dierenvrienden gereageerd en zo kon mijn behandelplan worden opgestart. Dank je wel hiervoor, lieve donateurs! 

Zo hebben ze mijn rechteroog verwijderd, waar ik toch niets mee kon zien en zodat die geen pijn meer deed. Daarna is mijn linkeroog geopereerd, maar ik bleef last houden van mijn oog dus was nog een extra operatie nodig. En jippie, toen kon de vlag uit. Mijn linkeroog is nu mooi genezen, doet geen pijn meer en ik kan weer zien. 

Tijdens al die, niet altijd fijne behandelingen, ben ik toch zo lief mogelijk gebleven want ik snapte wel dat ze me wilden helpen. Terwijl ik moest herstellen, kwam er iedere dag wel iemand bij mij zitten om met mij te praten en voor te lezen. En ook kreeg ik regelmatig een liquid snack, zowel tijdens de behandelingen, als daarna af en toe. Zo’n lekker hapje had ik dan ook wel verdiend vond ik zelf. 

Ik ging ‘mijn’ personeel steeds meer waarderen, ze hadden tenslotte het beste met mij voor, dat snap ik nu wel. Dus voorzichtig kwam ik dichterbij. En als ik naar een hand loop, of er tegenaan duw, dan gaat die mij aaien. En jaaaa, dat vind ik toch wel fijn.  
En als ze mijn eten komen brengen, dan mogen ze me best gezelschap houden hoor. Na mijn minder goede jaren voordat ik hier kwam, heb ik nu toch wel in de gaten dat er ook lieve mensen bestaan. 

Als ik ga verhuizen naar mijn forever home, dan vind ik het denk ik wel weer even spannend. Dan wil ik wel graag even de rust en ruimte krijgen om me thuis te voelen. Wanneer ik klaar ben voor de volgende stap zoals aaien, bij je liggen enz dan zal ik mij zeker melden. Maar eten brengen, dan mag natuurlijk altijd! 

Mag ik bij jou mijn koffertje komen uitpakken?  Vul hieronder het intake formulier in, dan kan er snel een eerste ontmoeting ingepland worden.